ورود به سیستم غیرممکن بود. اگر وارد سیستم میشدید، شما را بیرون میانداخت. مردم پشت کامپیوترهایشان نشسته بودند و دکمه «رفرش» را در این برزخ فشار میدادند تا فرصتی برای ارسال درخواست هایشان پیدا کنند.
در ژوئن گذشته، مارک میلر، وزیر وقت مهاجرت، برنامه های جدید آزمایشی مهاجرت کارگران مراقبت در منزل را معرفی کرد – سومین نسخه در یک دهه اخیر – که جایگزین برنامه های آزمایشی قبلی میشد که پس از پنج سال منقضی شده بودند.
برنامه های جدید درون کانادایی تنها ۲۳۵۰ درخواست آنلاین برای کارگران مراقبت از کودکان و ۲۳۵۰ درخواست برای مراقبت کنندگان از افراد با نیازهای پزشکی را بهصورت «اولویت بندی بر اساس زمان ثب تنام» میپذیرفتند. همچنین انتظار میرفت ۲۶۰ جایگاه ارسال پستی برای هر بخش نیز به سرعت پر شود.
پس از چند ساعت مشکل فنی، مردم توانستند وارد سیستم شوند و درخواست های خود را پیش از پر شدن تمام ظرفیتها و بسته شدن برنامه حدود ساعت ۳ بعدازظهر ارسال کنند.
اداره مهاجرت به نشریه استار گفت: >>متأسفانه تقاضا برای این مسیر بیش از ظرفیت موجود است. اگرچه ممکن است متقاضیان گاهی به دلیل حجم بالا با کاهش سرعت عملکرد مواجه شده باشند، اما پورتال از کار نیفتاده است.<<
روز دوشنبه، اتحادیه کارگران مهاجر برای تغییر (Migrant Workers Alliance for Change) دفتر تورنتوی خود را باز کرد تا حدود ۲۰ نفر را به صورت حضوری و دهها نفر دیگر را بهصورت آنلاین در فرآیند درخواست راهنمایی کند. اما تنها شش نفر موفق شدند.
سید حسّان، مدیر اجرایی این گروه ملی حمایتی گفت:این فرآیند به شدت استرسزا است چون بسیاری از آنها فقط صبح مرخصی گرفته اند تا این کار را انجام دهند. آنها در حال از دست دادن اعصابشان هستند. ممکن است مجوز کارشان منقضی شود، وضعیت قانونی خود را از دست بدهند، یا فرزندانشان از سن وابستگی خارج شوند. ممکن است مجبور شوند در شرایط بدی بمانند.
در سال ۲۰۱۴، دولت محافظه کار استفن هارپر با هدف آزادسازی مراقبان خارجی از شرط اقامت در محل کار، معیارهای جدیدی برای زبان و تحصیلات پس از دبیرستان تعیین کرد و همچنین سقف سالانهای برای تعداد درخواستهای اقامت دائم تحت این برنامه قرار داد. لیبرالها در سال ۲۰۱۹ این برنامه های آزمایشی را به ارث بردند و تمدید کردند.
در نسخه جدید این برنامه ها، مقامات الزامات مهارت زبانی را کاهش دادند و میزان تجربه کاری مورد نیاز را کم کردند.
ماریا وانگاردیا، مراقب فیلیپینی که در رشته فیزیوتراپی و پرستاری تحصیل کرده بود، روزی را مرخصی گرفت تا برای یک جایگاه در این برنامه تلاش کند. او فرآیند را قبل از ساعت ۱۰ صبح شروع کرد اما مدام از پورتال خارج میشد.
این متقاضی ناموفق که بیوه است و مجوز کار محدودش در آگوست منقضی میشود، گفت: «این واقعاً ناامیدکننده و افسرده کننده است چون این مسیری است برای من تا (با دو دختر ۲۰ و ۱۸ سالهام) فرزندانم را ببینیم. نمیدانم آیا میتوانم مجوز کارم را تمدید کنم، مخصوصاً وقتی از افراد سالمند مراقبت میکنی. هر لحظه ممکن است اتفاقی بیفتد>>.
سوفیا جورج که از سال ۲۰۱۲ از مبتلایان به دمانس و افراد با نیازهای ویژه در کانادا مراقبت کرده، گفت این برنامه – با ۲۸۰ جایگاه برای مراقبان فاقد وضعیت قانونی – میتوانست راهی برای بازگشت او به شرایط عادی باشد. این زن جامائیکایی بدون مدارک حتی در آزمون زبان انگلیسی برای احراز شرایط برنامه شرکت کرد.
جورج که با چشمانی اشک آلود در دفتر اتحادیه کارگران به دنبال کمک بود، گفت: «باید آن فرمهای آنلاین را خیلی سریع پر کنی، اما من تایپ کندی دارم. همه میگفتند برنامه بسته شده، اما من تا قبل از اخراج از پورتال دست بردار نبودم.»
منتقدان گفتند این آشفتگی قابل پیشبینی بود و نمیدانند چرا اداره مهاجرت حداقل سیستم قرعه کشی نداشت که به افراد فرصت میداد درخواستهایشان را در یک بازه زمانی به درستی ثبت کنند و سپس به صورت تصادفی انتخاب شوند.
زیایه گفت: «هیچ راه حل کاملی وجود ندارد چون نمیتوانیم همه واجدین شرایط را بپذیریم. بهترین گزینه بعدی از نظر انصاف، قرعه کشی بود. این روش زمین بازی برابرتری ایجاد میکرد.»
اداره مهاجرت گفت برنامه های آزمایشی جدید «مسیری روشن و ساده» برای اقامت دائم فراهم میکنند و یافتن کار با کارفرماهای معتبر را برای متقاضیان آسانتر میکنند. «این برنامه در تلاش است تا فرصتهای برابر برای همه واجدین شرایط ایجاد کند.»
