تاخیر در پردازش درخواست ویزا برای ساکنان موقت در کانادا در سال ۲۰۲۵

سیستم مهاجرتی کانادا که زمانی الگویی جهانی از کارآمدی و انسان‌دوستی بود، اکنون تحت فشار بی‌سابقه‌ای از تأخیرها قرار گرفته که زندگی و معیشت افراد را تحت تأثیر قرار داده است.

افزون بر این مشکلات، اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) در ژانویه ۲۰۲۵ اعلام کرد که ۳۳۰۰ شغل را حذف خواهد کرد، اقدامی که می‌تواند این کندی‌ها را تشدید کند.

به نظر می‌رسد دولت کانادا به‌طور غیرمستقیم سعی دارد ساکنان موقت را به ترک داوطلبانه کشور تشویق کند، که همین امر باعث ایجاد بحث و جدل‌هایی درباره اولویت‌های مهاجرتی این کشور شده است.

این مقاله به تأثیر انسانی این تأخیرها، شکست‌های سیستمی مؤثر در این بحران و پیامدهای گسترده‌تر آن برای اقتصاد و اعتبار جهانی کانادا می‌پردازد.

بحران مهاجرت: سیستمی در آستانه فروپاشی

تا تاریخ ۳۱ مارس ۲۰۲۵، موجودی پرونده‌های IRCC شامل ۱,۹۷۶,۷۰۰ درخواست در دسته‌های شهروندی، اقامت دائم و اقامت موقت بود. این تعداد نسبت به فوریه (۲,۰۲۹,۴۰۰) اندکی کاهش یافته اما همچنان بسیار زیاد است.

پُشت‌صف – که شامل درخواست‌هایی است که از زمان استاندارد پردازش فراتر رفته‌اند – همچنان یکی از چالش‌های جدی باقی مانده است.

ساکنان موقت با مشکلات خاص خود مواجه‌اند: تمدید ویزای بازدید به‌طور میانگین ۱۶۹ روز، تمدید مجوز تحصیل ۲۳۴ روز، و تمدید مجوز کار به‌طور چشمگیری ۲۳۷ روز زمان می‌برد (طبق به‌روزرسانی رسمی IRCC در ۱۳ مه ۲۰۲۵).

زمان پردازش درخواست‌های داخل کانادا:

در همین حال، زمان پردازش LMIA توسط ESDC نیز به فشارها افزوده است.

تا آوریل ۲۰۲۵، جریان‌های دستمزد بالا و پایین در LMIA به‌طور متوسط ۶۱ روز کاری زمان می‌برند، در حالی که جریان اقامت دائم برای حمایت از درخواست‌های اقامت دائم کارگران خارجی تا ۲۱۴ روز کاری – بیش از هفت ماه – طول می‌کشد.

این تأخیرها که ناشی از حجم بالای درخواست‌ها و ارزیابی‌های پیچیده هستند، برنامه‌های استخدام کارفرمایان را مختل کرده و کارگران خارجی را در بلاتکلیفی نگه داشته‌اند.

علاوه بر این، در کانادا، درخواست‌های اسپانسرشیپ همسر (به‌جز کبک) اکنون به‌طور متوسط ۲۹ ماه طول می‌کشند، در حالی که در کبک این مدت به ۳۶ ماه رسیده است.

ساکنان موقت: گرفتار در بلاتکلیفی

برای ساکنان موقت – دانشجویان بین‌المللی، کارگران و بازدیدکنندگان – انتظار طولانی برای تمدید ویزا شرایطی ناپایدار ایجاد کرده است.

دانشجویان بین‌المللی که سالانه ۲۲ میلیارد دلار به اقتصاد کانادا کمک می‌کنند، با انتظار ۲۳۴ روزه برای تمدید مجوز تحصیل مواجه‌اند، که وضعیت قانونی و پیشرفت تحصیلی‌شان را به خطر می‌اندازد.

کارگران موقت که در بخش‌هایی مانند بهداشت و کشاورزی ضروری هستند، برای تمدید مجوز کار خود باید ۲۳۷ روز منتظر بمانند، که می‌تواند ثبات مالی آن‌ها را تهدید کند.

تمدید ویزای بازدیدکننده که اکنون ۱۶۹ روز زمان می‌برد، گردشگران و بازدیدکنندگان خانوادگی را در بلاتکلیفی قرار داده است.

افزون بر این، هیچ تضمینی برای تأیید درخواست‌ها وجود ندارد؛ بنابراین افراد با حدود ۶ ماه عدم اطمینان درباره تأیید یا رد شدن درخواست خود مواجه‌اند.

به نظر می‌رسد استراتژی دولت در ایجاد تأخیر به‌منظور تشویق به خروج داوطلبانه با انتقاداتی مواجه شده است.

با به تأخیر انداختن تمدیدها، کانادا در معرض خطر از دست دادن استعدادهای واقعی و مشارکت‌های اقتصادی قرار دارد.

تأخیر در LMIA: گلوگاهی برای کارفرمایان و کارگران

فرآیند LMIA که توسط ESDC مدیریت می‌شود، گامی حیاتی برای کارفرمایانی است که می‌خواهند از طریق برنامه نیروی کار موقت خارجی (TFWP) کارگران خارجی استخدام کنند.

یک LMIA مثبت تأیید می‌کند که هیچ شهروند یا مقیم دائمی کانادا برای انجام آن شغل در دسترس نیست، و کارگر می‌تواند برای مجوز کار اقدام کند.

اما زمان پردازش به‌طور قابل توجهی افزایش یافته است. تا دسامبر ۲۰۲۴، جریان‌های دستمزد بالا و پایین به‌طور متوسط ۶۱ روز کاری زمان می‌بردند، که اندکی کاهش یافته اما همچنان یک مانع جدی است.

جریان استعداد جهانی که برای مشاغل فناوری و نوآوری طراحی شده، هنوز نسبتاً سریع است (۸ روز کاری)، اما جریان اقامت دائم با ۲۱۴ روز کاری بسیار عقب مانده است.

این تأخیرها ناشی از حجم بالای درخواست‌ها، ارزیابی‌های پیچیده و تقاضای فصلی به‌ویژه در کشاورزی است.

برای مثال، موقعیت‌های با دستمزد پایین در مناطق دارای بیکاری بالا با بررسی‌های بیشتری مواجه می‌شوند، که زمان پردازش را به ۵۳ روز کاری یا بیشتر افزایش می‌دهد.

کارفرمایان باید شواهد دقیقی از تلاش‌های استخدامی، شرح وظایف و استانداردهای دستمزد ارائه دهند، و هرگونه نقص در درخواست می‌تواند باعث تأخیر بیشتر شود.

تأثیر این موضوع عمیق است. کارفرمایان، به‌ویژه در بخش‌هایی مانند بهداشت و ساخت‌وساز که با کمبود نیرو مواجه‌اند، برای پر کردن نقش‌های حیاتی با مشکل مواجه شده‌اند.

در همین حال، کارگران خارجی در معرض خطر از دست دادن پیشنهاد شغلی یا خروج از وضعیت قانونی خود در هنگام انتظار برای تأیید LMIA هستند.

افزون بر این، باید ۲۳۷ روز دیگر برای پردازش مجوز کار پس از تأیید LMIA اضافه کرد.

این ناهماهنگی برخی کارگران را مجبور به ترک کانادا کرده و با استراتژی آشکار دولت برای کاهش جمعیت ساکنان موقت هم‌راستا شده است.

فشار پنهان دولت برای بیرون کردن ساکنان موقت

برنامه سطوح مهاجرتی ۲۰۲۵–۲۰۲۷ کانادا هدف‌گذاری پذیرش ۳۹۵,۰۰۰ مقیم دائم در سال ۲۰۲۵ را دارد، با اولویت مهاجران اقتصادی و نامزدهای استانی.

با این حال، سقف مجوزهای تحصیلی (۵۵۰,۱۶۲ در سال ۲۰۲۵) و توقف بی‌سابقه قرعه‌کشی‌های اکسپرس انتری از ۲۱ مارس تا مه ۲۰۲۵ نشان‌دهنده محدود شدن مسیرهای اقامت برای ساکنان موقت است.

برخی کارشناسان مهاجرت معتقدند که زمان‌های طولانی پردازش، از جمله برای LMIA، یک تاکتیک عمدی برای کاهش جمعیت ساکنان موقت است.

با ایجاد بلاتکلیفی، دولت ممکن است دانشجویان، کارگران و بازدیدکنندگان را به بازگشت به کشور خود وادار کند تا تحمل ماه‌ها بی‌خبری را نداشته باشند.

پیوستن همسران: خانواده‌ها در برزخ

تأثیر انسانی این بحران بیش از همه در تأخیرهای اسپانسرشیپ همسران مشهود است.

شهروندان و مقیمان دائم کانادا که در حال اسپانسر کردن همسران خود هستند با زمان‌های انتظاری روبرو هستند که به ۲۹ ماه (خارج از کبک) و ۳۶ ماه (در کبک) رسیده است، که نسبت به ۲۴ و ۳۵ ماه در مارس ۲۰۲۵ افزایش یافته است.

این تأخیرها خانواده‌ها را از هم جدا کرده و بسیاری سال‌ها در انتظار دیدار دوباره هستند.

یک ساکن کیپ برتون، در گفت‌وگو با CTV News، پس از رد شدن ویزای همسر ایرانی‌اش گفت: «تنها چیزی که می‌خواهم این است که خانواده‌ای تشکیل دهم.»

چنین داستان‌هایی فشارهای عاطفی و مالی ناشی از انتظارهای طولانی را نشان می‌دهد.

الزامات اضافی استان کبک این تأخیرها را تشدید کرده و خانواده‌ها را مجبور به ورود به روندهای حقوقی پرهزینه یا بازدیدهای موقت بی‌ثبات می‌کند.

پُشت‌صف اسپانسرشیپ همسران – که شامل درخواست‌هایی با بیش از ۱۲ ماه زمان پردازش هستند – نشان‌دهنده سیستمی است که در عمل به تعهد خود به پیوستن خانواده‌ها دچار مشکل شده است.

بحران مهاجرت کانادا: آزمونی برای ارزش‌ها و مقاومت اقتصادی

بحران مهاجرت کانادا – با زمان‌های بالای انتظار برای ویزاها، LMIA و اسپانسرشیپ همسران – ارزش‌ها و ظرفیت اقتصادی کشور را در معرض آزمون قرار داده است.

کاهش ۳۳۰۰ نیروی انسانی در IRCC، تأخیرهای LMIA در ESDC، و فشار پنهان برای خروج ساکنان موقت، طوفانی از بلاتکلیفی ایجاد کرده است.

برای دانشجویان، کارگران، کارفرمایان و خانواده‌ها، این بحران تأثیری عمیق و شخصی دارد.

کانادا در اجرای برنامه مهاجرتی ۲۰۲۵–۲۰۲۷ خود باید میان اولویت‌های اقتصادی و میراث بشردوستانه‌اش تعادلی برقرار کند.

چند سؤال کلیدی

چند ساکن موقت در حال حاضر در کانادا هستند؟
در پایان سه‌ماهه اول سال ۲۰۲۵، مجموعاً ۳,۰۲۰,۹۳۶ نفر ساکن غیرموقت در کانادا گزارش شده‌اند. این اولین باری است که کاهش جمعیت ساکنان موقت به‌صورت سه‌ماهه ثبت می‌شود.
با این حال، این عدد همچنان به‌طور قابل توجهی بیشتر از ۲,۷۲۹,۷۷۱ نفر در پایان سه‌ماهه اول سال ۲۰۲۴ است.

ساکن موقت در کانادا به چه کسی گفته می‌شود؟
ساکن موقت شخصی است که شهروند یا مقیم دائم کانادا نیست، اما اجازه ورود و اقامت موقت در کانادا را دارد.